Terug naar de kern en weer verder
Interacties zonder schermen
De afgelopen maanden heb ik gewerkt aan twee projecten gericht op het ondersteunen van mensen levend met de ziekte van Parkinson. Bij het eerste project lag de focus op het ondersteunen bij spraakproblemen, bij het tweede project draait het om ondersteunen van slaaphygiëne. Tijdens deze projecten heb ik voor het eerst gewerkt aan tastbare interactieontwerpen, zonder het gebruik van schermen. Deze showcase gaat over wat ik van ontwerpen met deze voorwaarde heb geleerd.
Een andere kijk (en een heleboel vragen)
Het werken aan ontwerpen zonder schermen heeft een andere kijk op interacties geforceerd dan ik voorheen vanuit het ontwerpen voor schermen gewend was. Er komen namelijk hele andere dingen kijken bij het ontwerpen van interfaces en interacties voor tastbare objecten dan voor schermen. Het roept vooral ook een heleboel vragen op om rekening te houden bij het ontwerpen van de interacties. Welke invloed heeft de context waarin het ontwerp gebruikt wordt op het ontwerp? Welke invloed heeft het ontwerp op de context? Hoe en via welke modaliteiten kan de feedback op een actie waargenomen worden? Welke manieren van input geven sluiten aan bij het mentaal model voor een bepaalde actie? Wat voor effect heeft het materiaalgebruik in het ontwerp op de affordance die het afgeeft?...
Een heleboel vragen, maar wel vragen over onderwerpen die essentieel zijn om over na te denken. Het stilstaan bij deze vragen voelt een beetje als teruggaan naar de kern van interactieontwerpen en kan alleen maar helpen bij het ontwerpen van een sterker en rijker interactieontwerp.
Nieuwe manieren van prototypen
Tijdens deze projecten heb ik ook op nieuwe manieren en vanuit verschillende doelen interacties geprototyped. De ene keer vooral om het ontwerp in korte tijd te kunnen communiceren, de andere keer om de interacties zo echt mogelijk te kunnen testen. Ik geef graag een aantal voorbeelden.
Het filmpje hierboven is een stukje uit een video presentatie die ik heb gemaakt om een interactieontwerp tijdens een presentatie over te kunnen brengen op peers en experts. Aangezien er weinig tijd was voor dit prototype heb ik het ontwerp toegelicht aan de hand van gevonden onderdelen, de zaklamp van een telefoon en de camera van een telefoon; in dit geval genoeg om het ontwerp te kunnen communiceren.
Voor dit prototype was er wat meer tijd en aandacht nodig aangezien de interacties van dit ontwerp getest moesten kunnen worden. Met gebruik van een glazen koepel, een tafellamp met afstandsbediening, wat papier-maché en een Wizard of Oz aanpak heb ik de belangrijkste interacties kunnen testen.
Het prototype hierboven is gemaakt vanuit de Build to Design mindset. Vanuit een idee snel bouwen, korte testjes uitvoeren en weer door…
De foto's hierboven zijn van twee prototypes die zijn ingezet tijdens een co-reflection. Ver genoeg uitgewerkt om het concept aan de doelgroep overdraagbaar te maken met een informative roleplay, maar nog niet zo ver uitgewerkt dat het ‘zonde van de tijd’ zou zijn geweest als het concept niet aansluit.
Al deze manieren van prototypen hebben geholpen om itererend toe te werken naar een uiteindelijk interactieontwerp en prototype, hier zit ik op het moment van schrijven nog middenin.
Digitaal als hulpmiddel
Ondanks dat vrijwel alles in de prototypes hierboven analoog is spelen digitale prototypes nog wel een waardevolle rol in dit ontwerpproces. Digitale prototypes zijn namelijk een erg fijn hulpmiddel gebleken om bepaalde tastbare interfaces sneller uit te werken om ze eerder te kunnen testen dan wanneer het fysiek gemaakt zou moeten worden. Dit is vooral van pas gekomen bij het testen van in hoeverre de lay-out van verschillende elementen binnen de interface aansluiten bij het mentaal model van gebruikers. Door gebruik te maken van sensoren en haptische feedback in ProtoPie konden zelfs bepaalde interacties met de interface snel nagebootst worden.
…en weer verder
Als ik wat ik uit de ervaringen met deze projecten heb geleerd koppel aan het ontwerpen van interacties voor schermen, denk ik dat ik voortaan met een meer holistische blik kan kijken naar het ontwerpen van digitale interacties. Wat als ik bijvoorbeeld meer aandacht besteed aan hoe feedback op een interactie via meerdere modaliteiten gegeven kan worden? Of als ik stil zou staan bij hoe ik de context met opzet meer van invloed kan laten zijn op het ontwerp? Zou dit me kunnen helpen bij het ontwerpen van sterkere en rijkere interacties voor schermen? Who knows! Maar het lijkt me het proberen waard. En misschien nog wel het belangrijkst, ondanks dat ik denk dat het ontwerpen voor schermen beter bij mij past als ontwerper, is mijn passie voor het vak door dit uitstapje naar de kern wel vergroot.
Terug naar de kern en weer verder
Interacties zonder schermen
De afgelopen maanden heb ik gewerkt aan twee projecten gericht op het ondersteunen van mensen levend met de ziekte van Parkinson. Bij het eerste project lag de focus op het ondersteunen bij spraakproblemen, bij het tweede project draait het om ondersteunen van slaaphygiëne. Tijdens deze projecten heb ik voor het eerst gewerkt aan tastbare interactieontwerpen, zonder het gebruik van schermen. Deze showcase gaat over wat ik van ontwerpen met deze voorwaarde heb geleerd.
Een andere kijk (en een heleboel vragen)
Het werken aan ontwerpen zonder schermen heeft een andere kijk op interacties geforceerd dan ik voorheen vanuit het ontwerpen voor schermen gewend was. Er komen namelijk hele andere dingen kijken bij het ontwerpen van interfaces en interacties voor tastbare objecten dan voor schermen. Het roept vooral ook een heleboel vragen op om rekening te houden bij het ontwerpen van de interacties. Welke invloed heeft de context waarin het ontwerp gebruikt wordt op het ontwerp? Welke invloed heeft het ontwerp op de context? Hoe en via welke modaliteiten kan de feedback op een actie waargenomen worden? Welke manieren van input geven sluiten aan bij het mentaal model voor een bepaalde actie? Wat voor effect heeft het materiaalgebruik in het ontwerp op de affordance die het afgeeft?...
Een heleboel vragen, maar wel vragen over onderwerpen die essentieel zijn om over na te denken. Het stilstaan bij deze vragen voelt een beetje als teruggaan naar de kern van interactieontwerpen en kan alleen maar helpen bij het ontwerpen van een sterker en rijker interactieontwerp.
Nieuwe manieren van prototypen
Tijdens deze projecten heb ik ook op nieuwe manieren en vanuit verschillende doelen interacties geprototyped. De ene keer vooral om het ontwerp in korte tijd te kunnen communiceren, de andere keer om de interacties zo echt mogelijk te kunnen testen. Ik geef graag een aantal voorbeelden.
Het filmpje hierboven is een stukje uit een video presentatie die ik heb gemaakt om een interactieontwerp tijdens een presentatie over te kunnen brengen op peers en experts. Aangezien er weinig tijd was voor dit prototype heb ik het ontwerp toegelicht aan de hand van gevonden onderdelen, de zaklamp van een telefoon en de camera van een telefoon; in dit geval genoeg om het ontwerp te kunnen communiceren.
Voor dit prototype was er wat meer tijd en aandacht nodig aangezien de interacties van dit ontwerp getest moesten kunnen worden. Met gebruik van een glazen koepel, een tafellamp met afstandsbediening, wat papier-maché en een Wizard of Oz aanpak heb ik de belangrijkste interacties kunnen testen.
Het prototype hierboven is gemaakt vanuit de Build to Design mindset. Vanuit een idee snel bouwen, korte testjes uitvoeren en weer door…
De foto's hierboven zijn van twee prototypes die zijn ingezet tijdens een co-reflection. Ver genoeg uitgewerkt om het concept aan de doelgroep overdraagbaar te maken met een informative roleplay, maar nog niet zo ver uitgewerkt dat het ‘zonde van de tijd’ zou zijn geweest als het concept niet aansluit.
Al deze manieren van prototypen hebben geholpen om itererend toe te werken naar een uiteindelijk interactieontwerp en prototype, hier zit ik op het moment van schrijven nog middenin.
Digitaal als hulpmiddel
Ondanks dat vrijwel alles in de prototypes hierboven analoog is spelen digitale prototypes nog wel een waardevolle rol in dit ontwerpproces. Digitale prototypes zijn namelijk een erg fijn hulpmiddel gebleken om bepaalde tastbare interfaces sneller uit te werken om ze eerder te kunnen testen dan wanneer het fysiek gemaakt zou moeten worden. Dit is vooral van pas gekomen bij het testen van in hoeverre de lay-out van verschillende elementen binnen de interface aansluiten bij het mentaal model van gebruikers. Door gebruik te maken van sensoren en haptische feedback in ProtoPie konden zelfs bepaalde interacties met de interface snel nagebootst worden.
…en weer verder
Als ik wat ik uit de ervaringen met deze projecten heb geleerd koppel aan het ontwerpen van interacties voor schermen, denk ik dat ik voortaan met een meer holistische blik kan kijken naar het ontwerpen van digitale interacties. Wat als ik bijvoorbeeld meer aandacht besteed aan hoe feedback op een interactie via meerdere modaliteiten gegeven kan worden? Of als ik stil zou staan bij hoe ik de context met opzet meer van invloed kan laten zijn op het ontwerp? Zou dit me kunnen helpen bij het ontwerpen van sterkere en rijkere interacties voor schermen? Who knows! Maar het lijkt me het proberen waard. En misschien nog wel het belangrijkst, ondanks dat ik denk dat het ontwerpen voor schermen beter bij mij past als ontwerper, is mijn passie voor het vak door dit uitstapje naar de kern wel vergroot.
Terug naar de kern en weer verder
Interacties zonder schermen
De afgelopen maanden heb ik gewerkt aan twee projecten gericht op het ondersteunen van mensen levend met de ziekte van Parkinson. Bij het eerste project lag de focus op het ondersteunen bij spraakproblemen, bij het tweede project draait het om ondersteunen van slaaphygiëne. Tijdens deze projecten heb ik voor het eerst gewerkt aan tastbare interactieontwerpen, zonder het gebruik van schermen. Deze showcase gaat over wat ik van ontwerpen met deze voorwaarde heb geleerd.
Een andere kijk (en een heleboel vragen)
Het werken aan ontwerpen zonder schermen heeft een andere kijk op interacties geforceerd dan ik voorheen vanuit het ontwerpen voor schermen gewend was. Er komen namelijk hele andere dingen kijken bij het ontwerpen van interfaces en interacties voor tastbare objecten dan voor schermen. Het roept vooral ook een heleboel vragen op om rekening te houden bij het ontwerpen van de interacties. Welke invloed heeft de context waarin het ontwerp gebruikt wordt op het ontwerp? Welke invloed heeft het ontwerp op de context? Hoe en via welke modaliteiten kan de feedback op een actie waargenomen worden? Welke manieren van input geven sluiten aan bij het mentaal model voor een bepaalde actie? Wat voor effect heeft het materiaalgebruik in het ontwerp op de affordance die het afgeeft?...
Een heleboel vragen, maar wel vragen over onderwerpen die essentieel zijn om over na te denken. Het stilstaan bij deze vragen voelt een beetje als teruggaan naar de kern van interactieontwerpen en kan alleen maar helpen bij het ontwerpen van een sterker en rijker interactieontwerp.
Nieuwe manieren van prototypen
Tijdens deze projecten heb ik ook op nieuwe manieren en vanuit verschillende doelen interacties geprototyped. De ene keer vooral om het ontwerp in korte tijd te kunnen communiceren, de andere keer om de interacties zo echt mogelijk te kunnen testen. Ik geef graag een aantal voorbeelden.
Het filmpje hierboven is een stukje uit een video presentatie die ik heb gemaakt om een interactieontwerp tijdens een presentatie over te kunnen brengen op peers en experts. Aangezien er weinig tijd was voor dit prototype heb ik het ontwerp toegelicht aan de hand van gevonden onderdelen, de zaklamp van een telefoon en de camera van een telefoon; in dit geval genoeg om het ontwerp te kunnen communiceren.
Voor dit prototype was er wat meer tijd en aandacht nodig aangezien de interacties van dit ontwerp getest moesten kunnen worden. Met gebruik van een glazen koepel, een tafellamp met afstandsbediening, wat papier-maché en een Wizard of Oz aanpak heb ik de belangrijkste interacties kunnen testen.
Het prototype hierboven is gemaakt vanuit de Build to Design mindset. Vanuit een idee snel bouwen, korte testjes uitvoeren en weer door…
De foto's hierboven zijn van twee prototypes die zijn ingezet tijdens een co-reflection. Ver genoeg uitgewerkt om het concept aan de doelgroep overdraagbaar te maken met een informative roleplay, maar nog niet zo ver uitgewerkt dat het ‘zonde van de tijd’ zou zijn geweest als het concept niet aansluit.
Al deze manieren van prototypen hebben geholpen om itererend toe te werken naar een uiteindelijk interactieontwerp en prototype, hier zit ik op het moment van schrijven nog middenin.
Digitaal als hulpmiddel
Ondanks dat vrijwel alles in de prototypes hierboven analoog is spelen digitale prototypes nog wel een waardevolle rol in dit ontwerpproces. Digitale prototypes zijn namelijk een erg fijn hulpmiddel gebleken om bepaalde tastbare interfaces sneller uit te werken om ze eerder te kunnen testen dan wanneer het fysiek gemaakt zou moeten worden. Dit is vooral van pas gekomen bij het testen van in hoeverre de lay-out van verschillende elementen binnen de interface aansluiten bij het mentaal model van gebruikers. Door gebruik te maken van sensoren en haptische feedback in ProtoPie konden zelfs bepaalde interacties met de interface snel nagebootst worden.
…en weer verder
Als ik wat ik uit de ervaringen met deze projecten heb geleerd koppel aan het ontwerpen van interacties voor schermen, denk ik dat ik voortaan met een meer holistische blik kan kijken naar het ontwerpen van digitale interacties. Wat als ik bijvoorbeeld meer aandacht besteed aan hoe feedback op een interactie via meerdere modaliteiten gegeven kan worden? Of als ik stil zou staan bij hoe ik de context met opzet meer van invloed kan laten zijn op het ontwerp? Zou dit me kunnen helpen bij het ontwerpen van sterkere en rijkere interacties voor schermen? Who knows! Maar het lijkt me het proberen waard. En misschien nog wel het belangrijkst, ondanks dat ik denk dat het ontwerpen voor schermen beter bij mij past als ontwerper, is mijn passie voor het vak door dit uitstapje naar de kern wel vergroot.